บ้านฉันคือบ้านแห่งความห่วงใยต่อเด็กที่ถูกทอดทิ้ง โดยเน้นกับภาคอีสานของประเทศไทย บ้านของเรามีเด็กจำนวน 24 คน อายุตั้งแต่ 7-18 ปี เด็กทุกคนกำลังเรียนหนังสือตั้งแต่ชั้นอนุบาลจนถึงชั้นมัธยมตอนปลาย

เรื่องราวของชีวิตจริงๆ

เธออายุเพียงหกขวบเท่านั้น ชีวิตเดียวที่รู้จักก็คือชีวิตแห่งความเศร้าและสิ้นหวัง พ่อของเธอเสียชีวิตไปแล้ว แม่ของเธอกำลังป่วยหนัก และบรรดาญาติๆ ไม่ยอมเลี้ยงดูเธอเลย เธอหวาดกลัวจึงสร้างกำแพงในหัวใจเพื่อซ่อนน้ำตาและความหวาดกลัวนั้น ปิดกั้นความรู้สึกต่อคนภายนอก

นี่คือชีวิตของเด็กหญิงที่ชื่อมินท์*

มินท์มาอยู่ที่บ้านฉันในตอนอายุหกขวบ ด้วยชีวิตที่ผ่านความเจ็บปวดตั้งแต่วัยเยาว์เธอไม่ยอมพูดหรือแม้แต่แสดงอารมณ์ใดๆ ให้เห็น ความรักเป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่สามารถทะลุข้ามกำแพงขวางกั้นที่สูงนั่นคือหัวใจที่เจ็บช้ำอย่างหนัก เจ้าหน้าที่ที่บ้านฉันและเด็กๆ ในบ้านหลังนี้ได้มอบความรักและมิตรภาพให้แก่มินท์ วันแล้ววันเล่า อาทิตย์แต่ละอาทิตย์ผ่านไป เดือนแล้วเดือนอีก

คุณควรจะได้เห็นเธอในตอนนี้ เธอเป็นเด็กหญิงอายุสิบเอ็ดปีที่ร่าเริงสดใส ช่างคุย หัวเราะง่าย และมีความสร้างสรร เต็มไปด้วยความสนุกสนานและชีวิตชีวา เธอเป็นหนึ่งในเด็กที่ฉลาดที่สุดในชั้นเรียนของเธอที่โรงเรียนและน่ารักขึ้นทุกวันๆ บ้านฉันได้กลายเป็นบ้านของเธอ และหัวใจของเธอได้รับการรักษา นี่คือมินท์ (เป็นนามสมมุติ) นี่คือชีวิต
(*นามสมมุติ)

การสนับสนุน

• ให้การสนับสนุนสำหรับเด็กหนึ่ง (โดยมีผู้สนับสนุนสามท่านต่อเด็กหนึ่งคน) เดือนละ 1800 บาท
• ให้การสนับสนุนเจ้าหน้าที่ (โดยมีผู้สนับสนุนสองคนต่อเจ้าหน้าที่หนึ่งคน) เดือนละ 4000 บาท 
• ให้งบประมาณสำหรับการรักษาพยาบาลแบบฉุกเฉินและทันตกรรม เดือนละ 990 บาทต่อเดือน

อาสาสมัครทำหน้าที่

ในการดูแลเด็กๆและดูแลบ้าน ฯลฯ